Sivaji

 பல வருடங்களாக சிவாஜி கணேசன் என்ற சிறந்த நடிகரை எனக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காது.அவரை பார்த்தாலே ஒரு கோபம், ஒரு அருவெறுப்பு வரும்.

என்ன காரணம் என்று புரியவே இல்லை.

அப்புறம் ஒரு நாள் திடீரென அறிவுக் கண் (அப்படி எதுவும் எனக்கு இருக்கிறதா என்ன) திறந்தது.சிறு வயதில் காந்தி நேரு போன்ற பலரையும் ஆராதித்த காரணத்தால் smoking ,drinking என்பதெல்லாம் மிக மிக கெட்டவர்கள்தான் செய்வார்கள் என்று மனதில் ஆழமாக பதிந்து விட்டது.

எனக்கு விவரம் தெரிந்து நான் சினிமா பார்த்த போது  சிவாஜி எப்போதும் ஒரு கையில் சிகரெட்டும் இன்னொரு கையில் மது டம்பளருமாகவே வருவார்.புதிய பறவை, பாசமலர் , வசந்த மாளிகை போன்ற படங்களை சொல்லலாம்.

இப்போது பார்க்கும் போது இவர் மேல் இத்தனை நாட்களாக கோப பட்டிருக்க வேண்டாமோ என்று தோன்றுகிறது

3RD JUNE 2005

 JUNE 3 2005
மீண்டும் மீண்டும் அதே புலம்பல்
//...//இது ஒரு மீள்பதிவு .காலம் ஓடுகிறது. மனம் மட்டும் 2005 லியே இருக்கிறது.அப்போது எழுதியது..//..//
// //1st June 2005
I had sent all my household articles to my dearest dearest Karthik's house in Bangalore and was waiting to leave on THIRD , JUNE .How restless did i feel. Excited.Happy at the thoughts that I was going to my son's house.I did not get a transfer. BUT the LEAST WORRIED about my job.The only thought that was haunting me was that, I am going to be with my dearest dearest son.
June third I left Chennai to Bangalore very very happily without knowing the fact that a GREAT GREAT Tsunami was waiting to blow me up to 100 lac pieces.
all my dreams and happiness shattered to 1000 lac pieces.
Now I am leading a lifeless life.
When will my Karthik take me ?
amma (kalakarthik)// //

இது இன்று 03/06/2021
தம்பி செந்திலின் படிப்பு முடியும் வரைதான் நீங்கள் சென்னையில் இருக்க வேண்டும்.
அப்புறம் என்னுடன் இருக்க பெங்களூரு வந்து விட வேண்டும் என்று கார்த்தி அன்பு கட்டளை இட்டதால் பணி  மாறுதலுக்கு விண்ணப்பித்து விட்டு (கொடுத்தால் கொடுங்கள் இல்லையேல் long leave ) என்று சொல்லி விட்டு வேளச்சேரியில்  இருந்து வீட்டு சாமான்களை எடுத்துக் கொண்டு பெங்களூரு கிளம்பி விட்டேன்.
இனி வாழ்நாள் முழுக்க பெங்களூருதான் என்பது திட்டம்.
எனக்கு பெங்களூரு பிடித்த நகரம் அல்ல 
சென்னை பிடிக்காத ஊரும் அல்ல .
மகன் இருக்கும் இடம் என் சொர்க்கபுரி. 
அவனுடன் சேர்ந்து வாழ்வது தலையாய இன்பம்.
அவ்வளவுதான்.
நான்+கார்த்தி+செந்தில் ...போதும்.
வேறு என்ன வேண்டும் ஒரு தாய்க்கு .
விதி இவ்வளவு கோரமாக விளையாடும் என்று தெரியவில்லை.
 போன வேகத்தில் திரும்ப வந்து விட்டேன்.ஆசையுடன் அழைத்துச் சென்ற மகனை விபத்து என்ற ஒற்றை வார்த்தையில் பறி  கொடுத்து விட்டு மீண்டும் சென்னைக்கே வந்து நடைப் பிணமாக இருந்து கொண்டிருக்கிறேன்.
இப்படி ஒரு வேதனை தேவையா? மனம் கதறிக் கொண்டே இருக்கிறது.
அம்மா..கார்த்திக் அம்மா