My birthday

Hallo everybody,
I am Karthikeyan.It is my birthday today.Yes.It is the children's day.And the whole nation celebrates my birthday ,,you see.Thank you for your wishes.

HA

In a village an old man died.He had converted from one religion to the other.Now the problem arose.Each sect wanted to do the final rites according to their religion.It started with an argument and headed towards a heated outroar.At that time a sage came that way.Learning the situation, he cut twigs from four different trees and asked the names of it and they answered.Now he burnt them and made them charcoal.Then he asked them to differentiate.Unable to do,the group learnt that finally everything turns to coal and ashes and so a fight and quarrel and a war is unnecessary.
இதன் தமிழாக்கத்தையும் உடனே தந்து விடுவோம்.......ஒரு ஊரில் ஒரு வயதானவர் இறந்துவிட்டார்.....[கதைகளில் மட்டும்தான் வயதானவர்கள் இறப்பார்கள்.உண்மை வாழ்க்கையே வேறு.]...சரி..கதைக்கு வருவோம்...ஒரு ஊரில் ஒரு பெரியவர் காலமாகிவிட்டார்.அவர் ஒரு மதத்தில் இருந்து இன்னொரு மதம் மாறியவர்...இப்போது பிரசினை வந்தது.ஊர் மக்கள் ஒன்று கூடினார்கள்...[இதற்கு மட்டும்தான் ஒன்று கூடுவார்கள்]...ஒன்று கூடி சண்டை போட்டார்கள்...எந்த மத முறைப் படி அவரின் இறுதி காரியங்களை செய்வது என்று வாத விவாதங்கள் தொடர,அது பெரிய கலவரத்தில் முடியலாமோ என்ற சூழ்னிலை உருவாக ஆரம்பிக்கும்போது அந்த வழியாக ஒரு மகான் வந்தார்.அனைவரையும் அழைத்தார்.அருகிலிருந்த நான்கு வித மரங்களிலிருந்து சிறு துண்டுகளை உடைத்தார்.அவற்றின் பெயர்களை கேட்டார்.ஒன்று புளிய மரம்,அடுத்தது ஆலமரம்,அடுத்தது வேப்ப மரம் என்று எல்லோரும் பெயர் கூறினர்.பிறகு அந்த மகான் அவற்றை எரித்து கரியாக்கினார்.அப்புறம் அவர்களை பார்த்து கேட்டார்."இப்போது இந்த கரியில் அந்த அந்த மரங்களை பிரியுங்கள்"....முடிவில் எல்லோரும்,,எல்லாமும் இதுதான் என்ற உண்மையை உணர்ந்த மக்கள் வாய் பேச முடியாது தலை குனிந்தனர்.
நக்கீரன்:ஆ! இதை எங்கிருந்து சுட்டாய்?
நான்: நான் நானேதான் சுட்டது.பின்னே பக்கத்து தெரு பாட்டி கடையிலா சுட்டது?

prakash raaj

நவம்பர்.1 இறந்து போன என் மகன் சித்தார்த்தின் பிறந்த நாள்.இனி அவன் ஒவ்வொரு பிறந்த நாளின் போதும் நான் வாங்கிய அறை நினைவுக்கு வரும். என் மனைவிதான் அறைந்தாள்.அதுவும் நாலு பேர் எதிரில்..........என் வாழ்க்கை முழுக்க ஆற்றவே முடியாத காயம் ஒன்னு இருக்கு....எனக்கு இன்னொரு தாய் மாதிரி இருந்த என் சித்து என் கண்ணுக்கு முன்னாலேயே செத்து போனது....அவன் எனக்கு புத்தனா இல்லை.போதி மரமாகவே இருந்தான்.....அவனை ஐ.சி.யு வார்டில் பார்க்கும்போது மனம் பதறுகிறது. ஏதேதோ எண்ணங்கள். மனதுக்கு வந்து போகுது.எமன் கையில் கயிரோடு வருகிறான்.என் குழந்தையை ஒன்றும் பண்ணிடாதேங்க என்று கை கூப்பி கெஞ்Cஉகிறது.என் கதறல் எமனுக்கு புரியுமா?என் பாசம் அவனுக்கு புரியுமா? காலையில் என் சித்து போய்ட்டான்.என் மனைவி என் முகத்தில் அறைந்தாள்.....தாய்மையோட பலம் எவ்வளவு என்று அன்று தெரிந்து கொண்டேன்......என் மகனை தொட்டு பார்க்கிறேன்.அவன் உடம்பு சில்லுன்னு ஐஸ் மாதிரி இருக்கு.வழக்கமா அவன் உடம்பு சூடா இருந்தா பதறுவேன்.முதலும் கடைசியுமா அவன் உடம்பு சில்லுன்னு ஆனதுக்காக பதறினேன்.......இழந்தவர்கலுக்கு மட்டுமே அதன் வலி புரியும்.பிரகாஷ் ராஜின் மகன் 5 வயது....என் மகன் 25.....ஒரு 5 வயது மகனை என் தாயாக இருந்த மகன் என்கிறார்.ஒரு ஆண்.இத்தனை வருடங்களுக்கு அப்புறமும் வேதனை குறையவில்லை என்கிறார். நான் என்ன சொல்வேன்? ஏன் என்னை புரிந்து கொள்ள மறுக்கிறீர்கள்? I really identify myself with Prakash Raj. please do understand and try to share my grief instead of accusing me.
sadly,
karthik amma

Deputy Mayor

Today's news:
"When my husband heard on the T.V that I was nominated by our party leadership to be the deputy mayor,he was dumbfounded and took sometime to recover.I asked him what had happened and when he explained, I "COULD NOT UNDERSTAND IT" I still do not know anything" says Satyabama turning to her husband for moral support. her husband continues"My wife still does not know what it means to be the Deputy Mayor of Chennai.I tried to explain to her but I guess it will take sometime for her to comprehend this"
I f this is the case in Chennai,the story with Madurai is a bit different,where the Mayor is learning to 'SIGN".Now she is learning to sign and when will she learn to "SIGN IN"...and we talk of E governance!!!!