உளவியல்..psychology
i thought of writing this post many days before.And i had a dilemma as to write it or not.
When Sanjay Dutt WAS ARRESTED AND PUT IN JAIL, he cried bitterly.it was obvious that he is not able to accept the verdict.
Whether he is good or bad, whether he deserves this punishment, whether he can be let out on probation, all these concepts are immaterial to me.
my concern is with a psychologist who was advocating a novel 'phenomena' saying, that Sanjay should not get visitors. He should be left alone to himself so that he will resign to his fate!!!!!!!
what a wonderful theory ? Where from do they get such idiotic ideas???
when my karthik bid farewell to me ,the horror that loomed before me cannot be expressed in words.That time ,ironically, may be upon the advice of some such psychiatrist the entire folk left me alone.contrary to the predictions, this 'leaving me alone policy' made me cry all the more. Made me hate life, made me hate the whole world. may be,, i am silenced,, but pathetically ,, in a negative tone. I lost hope in the whole humanity....i lost all love..my mind and heart became hard rocks. the fumes inside the volcano might have been put down but what is left as residue is depression, dejection, emptiness. Had karthik's friends and my relatives cried with me, i might have consoled myself. But the more they distanced from me saying or rather giving a lame excuse saying that ''THEY DON'T WANT TO REMIND ME OF KARTHIK'' how funny! ! !!!!! instead they could have said ,'we too feel his absence...we feel sad about his loss''...[don't retort saying that that is the truth...] may be you might have cried for him. but you should have cried with me. It is a great blunder to utter all psychological and philosophical words saying that "''ALL have to DIE one day'''' and who doesn't know that?

எத்தனை நாட்கள் தனிமையில் துடித்திருப்பேன? யாராவது என் கார்த்தியைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை பேச மாட்டார்களா என்று எவ்வளவு ஏங்கியிருப்பேன்? அது எப்படி எப்படி? பிறந்தவர்கள் எல்லாம் இறக்கத்தான் வேண்டுமா? ஐயோ, இந்த உண்மை எனக்கு தெரியாமல் போய் விட்டதே!!! யாருமே சாக மாட்டார்கள் என்று முட்டாள்தனமாக அல்லவா நினைத்துக் கொண்டிருந்திருக்கிறேன்.
அடுத்த வாதம், ''கார்த்தியைப் பற்றி பேசி எனக்கு அவனை ஞாபகப்படுத்தி அழ வைக்க விரும்பவில்லையாம். அதனால் என்னுடன் பேசுவதற்கு தயங்கினார்களாம்'' கார்த்தியை எந்த ஒரு வினாடி நான் மறந்தேன்? இவர்கள் ஞாபகப் படுத்துவதற்கு. வேண்டாம். போதும்.. என் மனம் பாறையாகி விட்டது. அன்பு, பாசம், மனித நேயம் எல்லாம் கேலிக்குரிய பொருளாகிவிட்டது..முகத்தில் ஒரு விரக்திப் புன்னகை நிரந்தரமாக நின்று விட்டது. நன்றி.