About Me

My photo
My life is the sum of the reminder of an unbalanced equation inherent to the programming of the Matrix.
I am the anomaly.

2009/03/24

நான் ஒரு முயல் :

இந்த முயல் எந்த ஆமையுடனும் போட்டியிடவில்லை , ஏனென்றால் இந்த முயலுக்கு யாரிடத்தும் பொறாமை [ ஆமை ] இல்லை. ஆனாலும் முயலுக்கே
உரிய குணத்தால் வேக வேகமாக ஓடி அதன் தகுதிக்கேற்ற சாதனைகளை செய்தது.
கதையில் வரும் முயல் போல் இந்த முயல் சோர்ந்து போய் தூங்கி விடவில்லை.
தொடர்ந்து ஓடிக் கொண்டேயிருந்திருக்கும். ஆனால், அது ஓடும் வழியில் ஒரு பெரிய பள்ளம் இருந்து அதில் அந்த முயல் விழுந்து விட்டது.
எழுந்திருக்க விரும்பாமல் , உணவு, உறக்கம், உறவு எதுவுமே வேண்டாம் என்று பள்ளத்திலேயே விரக்தியுடன் இருக்கிறது.
ஏன் தெரியுமா ?
தான் ஈன்ற தன் அருமைக் குட்டி முயல் தாய் முயலை விட அதிக வேகத்தில் ஓடிக் கொண்டிருந்ததை கண்ட அந்த தாய் முயல் பெருமிதத்துடன் பூரிப்படைந்தது.
தாயை விட அதிய வேகமாக ஓடிய குட்டி முயல் தாய் விழுந்த பள்ளத்தை விட ஆழமான அதல பாதாளத்தில் விழுந்து போயே போய் விட்டது.
இனி என்ன ஓட்டம் வேண்டியிருக்கிறது ? தாய் முயல் தவித்து தடுமாறிக் கொண்டிருக்கிறது.
வேதனை, வேதனை.
கார்த்திக் அம்மா

4 comments:

ஹேமா said...

அம்மா,இன்னும் இன்னும் மனதை வருத்த வேண்டாம்.ஆறுதல் அடையுங்கள்.நாங்களும் உங்கள் பிள்ளைகள்தான்.முயல்குட்டி எப்பவும் உங்ககூடவேதான் இருக்கும்.
கவலைப்படாதீங்கம்மா.

Ponniyinselvan/karthikeyan(1981-2005 ) said...

dear Hema,
Your words always comfort me.
Thank you.
karthik amma
[Tamil font problem]

Anonymous said...

Dear Sister,

I have been reading your blogs for quite sometime. There can be no bigger sorrow than yours and its true that it cant be understood by anyone else. I am going thru similar phase if not the same in life. Based on that I honestly feel sometimes that you can try to have something positive to say about life. After all, life is a game that we can only try to play. However, it is my humble opinion/suggestion. May god be with you always.

Ponniyinselvan/karthikeyan(1981-2005 ) said...

Dear ,
I feel honoured to get you.I try a lot to overcome this sorrow and to take life positively, but i fail miserably.
Not even for a second , i am able to accept this as life's course or god's play or fate or what so ever.
Still my heart is yelling and shouting as it did on 26.08.2005.May be that I am abnormal or mad or unpractical.But my dearest , dearest son's loss is completely unacceptable.I hate myself.Feels exhausted.
karthik amma