வரவே மாட்டான்  என்று தெரிந்தும்
வந்து விட மாட்டானா
ஏதாவது அதிசயம் நடந்து
அம்மா , என் அம்மா
என்று செல்லமாக  சொல்லிக் கொண்டு
ஓடோடி வந்து என் கன்னத்தோடு
கன்னமாக இழைத்து கொஞ்சுவானே
...  ....
வந்து விட மாட்டானா என்று மனம் ஏங்கி
வாசலையே  பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது.
1999 தான் நாங்கள் இறுதியாக கொண்டாடிய தீபாவளி .
அப்போது மேட்டூர் [mettur dam ] ல் இருந்தோம். கார்த்தி அண்ணா பல்கலையில் , கிண்டி ,hostel ல் .
தீபாவளிக்கு  அடுத்த நாள் semester exam .கார்த்திக் வீட்டிற்கு வருவதா ,தேர்வு அடுத்த நாள் என்ற குழப்பம்.
ஆனால் அண்ணன் வந்தே ஆக வேண்டும் என்று செந்தில் பிடிவாதம்.தம்பியின் ஆசை எதுவானாலும் அதை at any  cost  செய்து தருவதுதானே கார்த்திக்கிற்கு  பழக்கம் .அதனால் 1999 தீபாவளிக்கு வந்தான்.
2000 ல் என் கணவர் மறைந்த பிறகு தீபாவளி  கொண்டாட்டம்  நின்று விட்டது .
ஆனால் 3 பேரும் , நான், கார்த்தி, செந்தில் என 3 பேரும் சேர்ந்திருப்பதே பெரிய தீபாவளியான சந்தோசம்.ஆனால் அதுவும் இல்லை என்று  ஆனது தாஆஆஆந்க தாங்க முடியாத ,  வேதனை,  வேதனை..   வேதனை தரும் விஷயம்.சோகம் .கஷ்டம் .
2004 ம வருடம் தீபாவளிக்கு  பெங்களூரில் இருந்து சென்னை வர train ,bus ticket எதுவும் கிடைக்காமல் driver சீட்டீற்கு பின்னால் இருக்கும் சீட்டில் 6 பேருடன் சேர்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டே வந்து அவ்வளவு சோர்வுடன் வந்தான்.அதுதான் கடைசி தீபாவளி .
ஏன் ?ஏன் ?ஏன் ?ஏன் ?